Bloggen tegen de ouderdom

De Standaard (België)

zaterdag 08 september 2007

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=C81GVEEL&word=amelia

De 95-jarige Spaanse Maria Amelia Lopez is met haar blog uitgegroeid tot een fenomeen op het internet.
'Ik heet Amelia en ik ben geboren in Muxia op 23 december 1911. Vandaag vier ik m'n verjaardag en mijn kleinzoon, die nogal gierig is, gaf me deze blog als cadeau. Ik hoop dat ik veel zal kunnen schrijven en vertellen over de ervaringen van een vrouw van mijn leeftijd.'

Met deze zinnen begon Maria Amelia Lopez eind vorig jaar haar weblog. Sindsdien worden haar verhalen over de hele wereld gelezen en heeft ze fans van Alaska tot China en van Australië tot Nigeria. In haar mailbox vindt ze geregeld brieven van lezers in het Russisch, Japanees en Arabisch. Haar weblog kreeg ondertussen al ruim 360.000 bezoekers over de vloer, waardoor Lopez nu al een status op het internet heeft waarvan de meest jonge internauten alleen maar kunnen dromen.

Met een mix van humor, warmte, optimisme, nostalgie en pittige uitvallen over de politiek, heeft ze in acht maanden een trouwe schare fans opgebouwd, onder wie de Spaanse premier Jose Luis Zapatero. Allen keren ze regelmatig terug naar haar weblog om te weten te komen wat de overgrootmoeder gaat zeggen of doen. Amelia schrijft in haar blog immers lang niet alleen over typische ouderdomskwaaltjes. Ze spuit haar mening over alle mogelijke onderwerpen, van politiek en religie over breedbandinternet tot de dood. Of over haar jeugd in Galicië en de terreur tijdens de Spaanse burgeroorlog.

'Je moet leven', schreef ze bijvoorbeeld in een van haar laatste posts. 'Je moet niet gewoon in je zetel zitten wachten op de dood.' Een van haar favoriete schietschijven zijn dan ook de rusthuizen, die ze ervan beschuldigt de oudjes te drogeren zodat ze hun laatste dagen suffend voor de televisie doorbrengen. 'Ik geef de kinderen daarvoor de schuld', verduidelijkt ze vanuit haar huis aan de kust van de Atlantische Oceaan in Muxia, gelegen in het noordwesten van Spanje. 'Het internet heeft me een nieuw leven bezorgd, maar ik ken geen enkel rustoord dat internet aanbiedt aan zijn inwoners.'

Maria Amelia Lopez is dan ook allesbehalve het voorbeeld van de 'doe-niets-en-wacht-tot-je-sterft'-cultuur die ze zo hartgrondig haat. Haar kleinzoon Daniel, met wie ze samenleeft, leerde haar surfen op het internet nadat ze hem om de haverklap lastig had gevallen om biografieën van dichters en politici te downloaden. Ze houdt er ook van om kranten te lezen via het internet en zorgt dat ze op de hoogte blijft van de laatste ontwikkelingen in de geneeskunde en wetenschap.

Daniel is nu nog steeds haar belangrijkste assistent. Hij tikt de mails en de berichten op haar weblog die zij dicteert - Amelia kan immers zelf niet typen. Voor hij 's morgens naar zijn werk gaat, print Daniel ook alle mails uit, zodat zijn grootmoeder die op haar gemak kan lezen. 'Maar nu schrijven er me zoveel mensen dat ik ze nooit allemaal zal kunnen beantwoorden. M'n kleinzoon klaagt al dat hij ook moet werken en dat hij niet al zijn tijd kan spenderen aan het tikwerk.'

De meeste bezoekers van haar weblog komen uit Spanje en Latijns-Amerika, maar verschillende kranteninterviews en tv-reportages - de verwijzingen naar Youtube staan op haar website - hebben Amelia's blog ook buiten de Spaanstalige wereld bekendgemaakt. Zelf is ze ook trots op de aandacht. Haar laatste post is bijvoorbeeld een artikel uit de Nederlandse krant BN/De Stem.

Verschillende mensen hebben haar al aangeraden om munt te slaan uit haar populariteit, bijvoorbeeld door advertenties op haar weblog te plaatsen. Amelie denkt er niet aan om dat te doen. 'Ik heb dit gedaan om mezelf te amuseren, niet om te concurreren met andere mensen of om geld te verdienen.'